Όταν οι γονείς συγκρίνουν τα παιδιά τους

Μία πολύ συχνή συνήθεια που έχουμε οι άνθρωποι, είναι να συγκρίνουμε τη ζωή μας με αυτή των άλλων, το τι έχουμε ή δεν έχουμε δηλαδή, σε σύγκριση με τους γύρω μας, όπως αντικείμενα, ανθρώπους ή καταστάσεις. Η τάση αυτή προκύπτει από την ανάγκη μας για βελτίωση, ανάπτυξη, επίτευξη των στόχων και των φιλοδοξιών που έχουμε δημιουργήσει για τους εαυτούς μας. Από αυτή την τάση, βέβαια, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η σύγκριση των παιδιών μας με τους συνομηλίκους, τα αδέρφια τους ή εμάς τους ίδιους, σε αντίστοιχη ηλικία.  

Κάποιες φορές, οι συγκρίσεις γίνονται αυτόματα και ασυναίσθητα από εμάς τους γονείς, ενώ άλλες γίνονται σκόπιμα, θεωρώντας πως εάν φέρουμε ως παράδειγμα προς μίμηση ένα παιδί που υπερτερεί σε κάποιους τομείς συγκριτικά με το δικό μας, θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εκείνο. Πιστεύουμε, δηλαδή, ότι με αυτό τον τρόπο θα ενισχύσουμε τον ανταγωνισμό του παιδιού μας, με σκοπό να θελήσει να ξεπεράσει τις επιδόσεις και τις ικανότητες του παιδιού με το οποίο συγκρίνεται. Μόνο που αυτό, συνήθως, έχει αποτελέσματα πολύ διαφορετικά από τα επιθυμητά.

Στην πραγματικότητα, αυτή η σύγκριση προκαλεί στα παιδιά ανασφάλεια και δημιουργεί ένα αίσθημα ανεπάρκειας, καθώς νιώθουν ότι δεν είναι αρκετά καλά ή ότι δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες που έχουμε για αυτά. Αυτή η διαδικασία τα οδηγεί να προσπαθήσουν να γίνουν κάτι που δεν είναι ή κάτι που δεν μπορούν να γίνουν. Όταν αντιλαμβάνονται τη δυσκολία να ανταποκριθούν σε αυτές τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες, βιώνουν περισσότερο άγχος και ανασφάλεια, γεγονός που δυσκολεύει την αποδοχή του εαυτού τους όπως είναι. Επιπλέον, χωρίς να το θέλουμε, ενισχύουμε την αντιζηλία και την εχθρότητα προς το παιδί που αποτελεί το πρότυπο σύγκρισης, κάτι που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη σχέση τους.

Είναι σημαντικό για εμάς ως γονείς να θυμόμαστε ότι κάθε παιδί έχει τον δικό του χαρακτήρα, τα δικά του ενδιαφέροντα και κλίσεις, καθώς και τα δικά του δυνατά και αδύναμα σημεία. Κάθε παιδί αναπτύσσεται με το δικό του ρυθμό και δεν πρέπει να το συγκρίνουμε με τα υπόλοιπα. Αντίθετα, πρέπει να εστιάζουμε στην πρόοδο και την προσπάθεια που καταβάλλει το καθένα ξεχωριστά και να το συγκρίνουμε μόνο με τον ίδιο του τον εαυτό και τις δυνατότητές του. Επιπλέον, οι προσδοκίες μας για τα παιδιά πρέπει να είναι ρεαλιστικές και να βασίζονται στις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά τους, ώστε να μπορούν να τις επιτύχουν. Αν οι στόχοι που θέτουμε είναι υπερβολικά υψηλοί, υπάρχει ο κίνδυνος το παιδί να απογοητευτεί, γεγονός που μπορεί να το οδηγήσει σε παραίτηση.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα θέλουμε να δώσουμε κίνητρο στα παιδιά μας για βελτίωση, θα πρέπει να θυμόμαστε πως το μυστικό δεν είναι η σύγκριση, αλλά η ενθάρρυνση, ώστε να επιτύχουν το μέγιστο δυνατό με βάση τις δικές τους ικανότητες.

Ενημερωθείτε σήμερα!

Όσο πιο νωρίς ανιχνευθεί µια δυσκολία τόσο πιο εύκολη και αποτελεσματική θα είναι η αντιμετώπισή της.

Συμπληρώστε το ιστορικό.

Κλείστε ραντεβού

Share

Συντάκτης

Χρυσούλα Μάντσιου

Ψυχολόγος

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Τούφας Κωνσταντίνος Κεντρο Ειδικών Θεραπειών
Newsletter

Εγγραφείτε στο newsletter και θα σας ενημερώνουμε με τα τελευταία νέα και τις ειδικές προσφορές μας.

Με την εγγραφή κερδίζετε δώρο τα e-book
“Τα όρια στα παιδιά είναι αναγκαία!”

20 + 1 Σημεία Εγρήγορσης!”

“Ο ύπνος των παιδιών”

 

Μετάβαση στο περιεχόμενο